Chcę wyssać Twoją krew!

W mitologii słowiańskiej są nazywane wąpierzami, upiorami, martwiecami, wiesczynami oraz wukami. Według dawnych wierzeń były one powstałymi z martwych ludźmi, których nie pochowano i nie spalono. Z tego powodu pierwszymi ofiarami wampirów często byli członkowie ich rodzin – w ramach zemsty za niedopełnienie obowiązku wobec zmarłej osoby. Mówiono także o wyjątkowej karze, jakiej doznawały żony wampirów – ich mężowie powracali zza grobu i płodzili z nimi dzieci, które potrafiły z daleka rozpoznać wampira i go zabić.

Jednak nie każdy zmarły stawał się wampirem. Dochodziło do tego w chwili, kiedy byli oni przeklęci za życia lub zginęli gwałtowną śmiercią. Do powstania wampira doprowadzało również sprofanowanie jego zwłok lub nad nimi przeskoczyło zwierzę, samobójcy lub wiedźmy. Oznaką przemiany w wampira miał być brak stężenia pośmiertnego oraz dalsze zaróżowienie skóry zmarłego.

Za potencjalne wampiry uznawano również osoby rude, posiadające zrośniętą brew lub podwójny komplet zębów. Wobec nich stosowano tzw. pochówek antywampiryczny, czyli chowanie zmarłego związanego sznurem w pozycji embrionalnej, ze skierowaną twarzą ku ziemi. Często obcinano głowy i przygniatano zwłoki głazem, spod którego nie mogłyby się wydostać. Dziś na szczęście takie metody nie są już praktykowane, a w same wampiry wierzą tylko nieliczni.