Legendarny kwiat paproci
Nasięźrzale, nasięźrzale,
Rwę cię śmiale,
Pięcią palcy, szóstą, dłonią,
Niech się chłopcy za mną gonią;
Po stodole, po oborze,
Dopomagaj, Panie Boże.
Według bardziej przyziemnych badań, legenda o kwiecie paproci ma źródło w zwykłym braku systematyki roślin, dzięki któremu jedną roślinę można było nazywać wielokrotnie, w zależności od rejonu kraju.
Ostatnią hipotezą powstania legendy o perunowym kwiecie jest pomylenie go z popularną paprotką kwitnącą, której liście zebrane w grona sprawiały wrażenie kiści kwiatów. Dzięki temu poszukiwanie kwiatu paproci wcale nie było skazane na porażkę.