Tybetański dostojny drapieżnik

Rozpoznawalność zwierza
Irbis jest dosyć krępym stworem z rodziny kotowatych, posiadającym krótkie łapy i spory gruby ogon. Swoją nazwę – pantera śnieżna – zawdzięcza wyjątkowemu ubarwieniu. Sierść posiada odcień biały, szary lub białokremowy z czarnymi lub ciemnobrunatnymi rozetkami. Futro jest dosyć grube i gęste, dzięki czemu irbis potrafi się skutecznie zamaskować.

Gdzie i kiedy spotkać?
Ten kot żyje sobie spokojnie i bez większych konfliktów z otoczeniem w Azji Środkowej, a dokładniej mówiąc w Himalajach oraz na Wyżynie Tybetańskiej. Lubi obszary stepowe, ale nie pogardzi również lasami czy górami. Ogólnie jest to stworzenie, które preferuje tryb dzienny, chociaż można je spotkać również o zmierzchu.

A gdzie Twoje stado?
Irbis to typowy samotnik – w pobliże innych osobników zbliża się jedynie w okresie godowym. Bardzo rzadko można spotkać parę osobników, które wykorzystują siebie wzajemnie do poszukiwania zdobyczy. Ogólnie jednak preferuje samotność, ponieważ każda z tych panter wytycza sobie własny szlak łowiecki.

Pora obiadowa
Żywi się głównie górskimi stworzeniami kopytnymi, przykładowo koziorożcami, markurami, dzikami oraz nachurami czy piżmowcami. Jednak w swoim menu lubi także uwzględnić takie stwory jak tary, świstaki oraz różnego gatunku ptaki czy zwierzęta domowe.

Ciekawości z kości
Irbis należy do gatunków zagrożonych wyginięciem – jego populację szacuje się w przedziale 4500 -7000 osobników. Tej sytuacji sprzyja dosyć spore rozproszenie poszczególnych przedstawicieli gatunku oraz miejscowy handel ich pięknymi futrami. Z innej beczki – pantery śnieżne są w stanie skakać na odległość nawet 15 metrów, wykorzystując swój potężny ogon do sterowania lotem.

A jako bonus – filmik z małą panterą śnieżną :)