niedziela, grudzień 22, 2024
czwartek, 03 styczeń 2019 19:12

Świadczenie usług drogą elektroniczną

W dniu 18 lipca 2002 r. Sejm uchwalił ustawę o świadczeniu usług elektronicznych (Dz. U. Nr 144, poz. 2002 r., z dnia 09.09.2002 r.). Wejdzie ona w życie z upływem sześciu miesięcy od daty publikacji, a więc z dniem 10 marca 2003 r. Jest to akt dotyczący zagadnień przetwarzania i przekazywania danych za pomocą technologii informatycznych.


Ustawa określa obowiązki usługodawcy związane ze świadczeniem usług drogą elektroniczną, zasady wyłączania odpowiedzialności usługodawcy z tytułu świadczenia usług drogą elektroniczną oraz zasady ochrony danych osobowych osób fizycznych korzystających z usług świadczonych taką drogą. Pod pojęciem świadczenia usług drogą elektroniczną rozumiane będzie wykonanie usługi, które następuje przez wysyłanie i odbieranie danych za pomocą systemów teleinformatycznych, na indywidualne żądanie usługobiorcy, bez jednoczesnej obecności stron, jeśli dane te będą transmitowane za pośrednictwem sieci publicznych w rozumieniu ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852 ze zm.).


Spod działania ustawy ustawodawca wyłączył następujące rodzaje czynności:

1. rozpowszechnianie lub rozprowadzanie programów radiowych lub programów telewizyjnych i związanych z nimi przekazów tekstowych w rozumieniu ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2001 Nr 101, poz. 1114 ze zm.),

2. używania poczty elektronicznej lub innego równorzędnego środka komunikacji elektronicznej między osobami fizycznymi, w celach osobistych niezwiązanych z prowadzoną przez te osoby, chociażby ubocznie, działalnością zarobkową lub wykonywanym przez nie zawodem,

3. świadczenia przez operatora usług telekomunikacyjnych polegających na przekazywaniu danych lub sygnałów między zakończeniami sieci telekomunikacyjnej,

4. przeprowadzania rozliczeń i rozrachunków międzybankowych za pomocą elektronicznych nośników informacji,

5. wydawania i wykorzystywania kart płatniczych oraz pieniądza elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665),

6. świadczenia usług drogą elektroniczną, jeżeli odbywa się ono w ramach struktury organizacyjnej usługodawcy, przy czym usługa świadczona drogą elektroniczną służy wyłącznie do kierowania pracą lub procesami gospodarczymi tego podmiotu.

Ustawa porządkuje sprawy związane ze sposobem oferowania produktów drogą elektroniczną – m.in. usługodawca musi podać w sposób wyraźny i jednoznaczny do wiadomości potencjalnych usługobiorców informacje na temat miejsca i zakresu prowadzonej przez siebie działalności. Usługodawca musi również opracować regulamin, w którym zawarte będą podstawowe zasady korzystania z oferowanych przez niego usług (rodzaje i zakres usług świadczonych drogą elektroniczną, warunki ich świadczenia, warunki zawierania i rozwiązywania umów o świadczenie usług drogą elektroniczną oraz tryb postępowania reklamacyjnego); regulamin ten musi on udostępnić usługobiorcy przed zawarciem umowy. W razie niedopełnienia tego obowiązku usługobiorca nie będzie związany treścią regulaminu.

Bardzo istotne znaczenie ma art. 10 ustawy. Otóż stanowi on, iż zakazane jest przesyłanie niezamówionej informacji handlowej skierowanej do oznaczonego odbiorcy za pomocą środków komunikacji elektronicznej, w szczególności poczty elektronicznej; działanie takie traktowane będzie jako czyn nieuczciwej konkurencji. Informację handlową uważać się będzie za zamówioną tylko wówczas, gdy odbiorca wyraził zgodę na otrzymywanie takiej informacji, w szczególności udostępnił w tym celu identyfikujący go adres elektroniczny. Rozwiązanie takie ma się przyczynić do ukrócenia tzw. spamu, czyli przesyłania niezamówionych materiałów reklamowych do użytkowników kont elektronicznych, jak również do posiadaczy telefonów komórkowych. Naruszenie zasad przesyłania za pomocą środków komunikacji elektronicznej informacji handlowych traktowane będzie jako wykroczenie zagrożone karą grzywny i ścigane na wniosek pokrzywdzonego. Warto tu podać, że zgodnie z art. 2 pkt 2 ustawy termin informacja handlowa oznaczać będzie każdą informację przeznaczoną bezpośrednio lub pośrednio do promowania towarów, usług lub wizerunku przedsiębiorcy lub osoby wykonującej zawód, której prawo do wykonywania zawodu jest uzależnione od spełnienia wymagań określonych w odrębnych ustawach, z wyłączeniem informacji umożliwiającej porozumiewanie się za pomocą środków komunikacji elektronicznej z określoną osobą oraz informacji o towarach i usługach niesłużącej osiągnięciu efektu handlowego pożądanego przez podmiot, który zleca jej rozpowszechnianie, w szczególności bez wynagrodzenia lub innych korzyści od producentów, sprzedawców i świadczących usługi.

Ustawodawca uregulował również zasady ochrony danych osobowych osób korzystających z usług elektronicznych. Zgodnie z ustawą usługodawca będzie mógł przetwarzać tylko niezbędne dane swego kontrahenta (jego nazwisko i imiona, numer ewidencyjny PESEL, adres zameldowania na pobyt stały, adres do korespondencji, dane służące do weryfikacji podpisu elektronicznego usługobiorcy, adresy elektroniczne usługobiorcy) i tylko w związku ze świadczoną usługą, chyba że kontrahent wyrazi zgodę na przetwarzanie również innych danych. Usługodawca nie może przetwarzać danych osobowych usługobiorcy po zakończeniu korzystania z usługi świadczonej drogą elektroniczną, z wyjątkiem danych niezbędnych do rozliczenia usługi oraz dochodzenia roszczeń z tytułu płatności za korzystanie z usługi, niezbędnych do celów reklamy, badania rynku oraz zachowań i preferencji usługobiorców z przeznaczeniem wyników tych badań na potrzeby polepszenia jakości usług świadczonych przez usługodawcę, za zgodą usługobiorcy oraz danych niezbędnych do wyjaśnienia okoliczności niedozwolonego korzystania z usługi i dopuszczonych do przetwarzania na podstawie odrębnych ustaw lub umowy.
źródło:justitia.pl