Najczęściej występującym typem jest łuszczyca zwyczajna (zwana również pospolitą) – aż 80-90% chorych ma właśnie tę odmianę. Można ją rozpoznać po wyglądzie zmian chorobowych – łuszczyca zwyczajna charakteryzuje się zmianami wypukłymi, okrągłymi lub owalnymi, pokrytymi białą (srebrzystą) łuską. Obszary zmian na skórze są wyraźnie oddzielone od zdrowej skóry. Ten typ łuszczycy występuje najczęściej na zewnętrznych częściach nóg, ramion, na kolanach i łokciach, plecach oraz na głowie, choć można go spotkać również na twarzy, dłoniach, stopach oraz na brzuchu. Zmiany skórne, spowodowane przez łuszczycę zwyczajną możemy całkowicie zniwelować, stosując odpowiednio dobrane preparaty.
Nieco inaczej wygląda łuszczyca kropelkowata (grudkowa) – tu zmiany skórne to niewielkie punkty w kształcie kropelek, które pojawiają się na czubku głowy, kończynach, ale także na tułowiu. Co ciekawe, pojawienie się tego typu łuszczycy może mieć związek z infekcjami gardła (zmiany na skórze może spowodować np. paciorkowe zapalenie gardła), często grudki można zaobserwować także tam, gdzie skóra uległa urazom mechanicznym.
Jeśli na skórze obserwujemy nie małe kropelki, ale krostki wypełnione ropą, to może to być objaw łuszczycy krostkowej. Ten typ występuje u zaledwie kilku procent chorych na łuszczycę – niewielkie krostki mogą pojawiać się pod wpływem stresu, przyjmowania niektórych leków, ale przyczyną ich występowania jest także zakażenie. Łuszczyca krostkowa może być ograniczona (krostki występują najczęściej na dłoniach i stopach), ale może być też rozsiana (zaczerwienienia skóry na dużych powierzchniach, połączone z krostkami). W tym pierwszym przypadku zmiany chorobowe możemy zlikwidować przez stosowanie leczenia miejscowego, zewnętrznego, druga z postaci łuszczycy krostkowej czyli łuszczyca rozsiana, często wymaga hospitalizacji.
Kolejnym typem łuszczycy jest łuszczyca odwrócona, która pojawia się tam, gdzie skóra się zgina, a więc w pachwinach, pod pachami, pod piersiami czy fałdami skórnymi u osób otyłych. Dość łatwo ją rozpoznać nie tylko ze względu na miejsce występowania, ale i to, że łuszczyca odwrócona ma postać dużych, jasnoczerwonych zmian, które nie są pokryte łuską. Równie łatwo rozpoznamy dwa inne typy łuszczycy, również z uwagi na to, gdzie występują. Łuszczyca skóry głowy charakteryzuje się swędzącymi, łuszczącymi się plamkami, które mogą pojawiać się na głowie pod włosami, ale też na uszach, karku, czole. Łuszczyca paznokci atakuje z kolei paznokcie u rąk i nóg, powodując występowanie wgłębień w płytce paznokciowej, oleistych plamek pod paznokciem, przez co płytka paznokciowa zmienia kolor na żółty albo biały.
Łuszczycę paznokci i skóry głowy leczy się innymi preparatami niż łuszczycę zwyczajną czy krostkową. W przypadku każdej z odmian trzeba dobrać odpowiednie preparaty, np. z linii Dr Michaels, gdzie opracowane są schematy stosowania specjalnie do danego rodzaju łuszczycy. To ważne, bo w każdym z preparatów (mydło, żel myjący, maść, odżywka) znajdują się inne składniki, które redukują zmiany chorobowe na skórze.
Najgroźniejszym, choć rzadkim rodzajem łuszczycy jest łuszczyca stawowa (łuszczycowe zapalenie stawów). Ta odmiana zawsze połączona jest z innym rodzajem łuszczycy, a zmiany stawowe dotykają głównie stawów w kończynach, choć zdarza się również łuszczyca stawowa na stawach biodrowych czy w kręgosłupie. Leczenie łuszczycy stawowej wymaga nie tylko wizyt u dermatologa, ale i u reumatologa.
Walka z łuszczycą może trwać wiele miesięcy, dlatego trzeba się do niej dobrze przygotować – poznać swojego przeciwnika, czyli wiedzieć, z którym rodzajem łuszczycy mamy do czynienia. Wówczas można nie tylko dobrać odpowiednie leki, ale i zastosować właściwe dermokosmetyki i preparaty, które potrafią nawet w 100% zniwelować objawy choroby.