Niewiele osób wie, że to właśnie z Jarych Godów wywodzi się zwyczaj topienia Marzanny – kukły, która symbolizowała zimę. Był to jeden z niewielu elementów przygotowania się do powitania wiosny – innym było palenie przez mężczyzn ognisk na wzgórzach, a przez młodych chłopców – wyruszanie na wyprawy na łąki i do lasu w celu poszukiwania gałązek wierzbowych i leszczynowych. Miały one posłużyć do budowania wiechy.
Aby całkowicie przepędzić złą i okrutną zimę, urządzano wielkie wiosenne porządki – sprzątano wszelkie zakamarki domostwa, otwierano na oścież okna oraz okadzano budynek świeżymi ziołami.
Kulminacją przygotowań (wśród których znajdziemy także pieczenie kołaczy czy malowanie jajek) było urządzanie na świętych wzgórzach uczt, podczas których organizowano igrzyska połączone ze śpiewem i tańcem.