Pradawne stwory: pterodaktyl. +Video

Rozpoznawalność zwierza
Niewiele wiadomo na temat wyglądu pterodaktyla – głównie tyle, że rozpiętość jego skrzydeł wynosiła co najmniej 1,06 metra. Dodatkowo, na podstawie badań archeologicznych, odkryto, iż głowa tego gada była niewielka, z długim dziobem oraz charakterystycznym, prawdopodobnie kostnym, czubem. Pod żuchwą znajdował się prawdopodobnie skórny worek, jak współcześnie u pelikanów.

Gdzie i kiedy spotkać?
Na podstawie budowy tych pradawnych ptaków uznano, iż ich głównym miejscem były zbiorniki wodne, w których mogły zdobywać pożywienie. Niestety nie dokonano jeszcze jednoznacznego odkrycia, na jakim konkretnie terenie występowały pterodaktyle – możliwe, że były rozproszone nawet po całej kuli ziemskiej. Wiadomo tylko, że szczątki gatunku typowego odkryto na terenie obecnych Niemiec.

Pora obiadowa
Co mógł jeść pterodaktyl? Na podstawie kształtu zębów, badacze doszli do wniosku, że był to stwór rybożerny – głównie gustował, choć to nie jest potwierdzone, w rybach z rodzaju Leptolepides, osiągających do 8 cm długości. Dodatkowo ich dieta mogła być uzupełniana bezkręgowcami chwytanymi na terenach nadbrzeżnych.

Ciekawości z kości
Skrzydła pterodaktyla, podobnie jak u współczesnych nietoperzy, były zbudowane ze skórnej błony rozpiętej pomiędzy wydłużonym czwartym palcem przedniej kończyny a tułowiem. Ogólnie cały czas trwają badania nad tym, które odkryte pradawne ptaki można zaliczyć do gatunku pterodaktyli – okazuje się bowiem, że sporo skamieniałości po dokładniejszych badaniach okazują się być jedynie spokrewnione z tym gatunkiem.