Dumny jak paw. +Video

Rozpoznawalność zwierza
Paw indyjski, zwany także pawiem niebieskim lub zwyczajnym to duży ptak grzebiący. Ten gatunek wykazuje niesłychanie duże różnice między płciami – samce są zwykle okazalsze (ich długość ciała sięga po 2,25 m i ważą do 6000 g) i barwniejsze (charakterystyczne ubarwienie: głowa, szyja, pierś i brzuch kobaltowo błękitne z metalicznym połyskiem, grzbiet zielony a skrzydła brązowe z czarnymi prążkami), samice natomiast dużo mniejsze (osiągają do 90 cm długości ciała) i stosunkowo szare (wierzch ciała brązowy, brzuch jasny). U samców dodatkowo występuje charakterystyczny tren z wydłużonych piór, na których końcach znajdują się pawie oka (okręgi: czarny, niebieski, płowy i żółty).

Gdzie i kiedy spotkać?
Mało kto wie, gdzie naturalnie występują pawie – są bowiem dosyć mocno rozpowszechnione w Europie i na świecie, nie tylko w ZOO, ale także w prywatnych hodowlach. Otóż pawia na wolności możemy spotkać w lasach tropikalnych, a jego pierwotnym miejscem zamieszkania były Indie, Pakistan oraz Cejlon. Gniazda buduje w gęstych zaroślach.

Pora obiadowa
Co takiego może jeść przepiękny paw indyjski? Właściwie wszystko – posili się zarówno nasionami różnorakich roślin, jak i mniejszymi stworzonkami w postaci bezkręgowców oraz jadowitych węży.

Ciekawości z kości
Niewiele osób wie, że paw to tak naprawdę bliski kuzyn kury – pochodzą z tej samej rodziny i oba te ptaki poszukują pożywienie szurając łapami po podłożu. W Indiach paw jest darzony szczególną sympatią – głównie dlatego, że stanowi fenomenalny alarm przed drapieżnikami. Kiedy widzi czającego się tygrysa, od razu podnosi wrzask, płosząc zwierzynę. Co również ciekawe – w Polsce paw był niegdyś prawdziwą chlubą dworów i pałaców, dzięki czemu dosyć mocno wgryzł się w naszą tradycję. Zresztą nie tylko naszą – dzięki prywatnym hodowlą powstały trzy odmiany: biała (albinotyczna), czarnoskrzydła oraz plamkowata.