Prawo konsytycyjne

Jako przedmiot wchodzi do programu studiów prawniczych we Francji, a pod koniec XIX w. w Rosji i Austrii rozwijany (Rosja - pr. państw. Austria - pr. polit.) Program konstytucyjny jest związkiem dwóch zjawisk :

* państwa (konstytucja jest statutem państwa jako osoby prawnej)
* prawa ( wszystkie normy prawne pochodzą od państwa - ma ono monopol na stanowienie prawa ).

DEFINICJA : przedmiotowo prawo konstytucyjne reguluje podstawowe Instytucje ustrojowe, społeczno-gospodarcze i polityczne państwa. Wskazuj podmiot władzy państwowej, reguluje aparat władzy, stosunek państwa do obywateli oraz system wyborczy. Można wskazać na dwa stanowiska :

* ekstensywne tj. rozszerzenie przedmiotu pr. konst. poza klasycznie rozumiane granice,
* restryktywne tj. przedmiot zainteresowania ograniczać.

Treść norm pr. konst. jest przesłanką dla ich dziedziny i wyznacza Kierunek i kształt prawny państwa. Wszelkie zmiany (zwłaszcza natury rewolucyjnej najpierw odbijają się tutaj tj. na gruncie prawa konstytucyjnego. W oparciu o zmiany prawa konst. tworzony jest nowy porządek prawny.

Pr. konst. - to ogół norm, których podmiotem jest uregulowanie podstawowych instytucji ustroju społeczno-gospodarczego i politycznego ( inst. podst. Rozstrzygają, wyznaczają kształt i treść ustroju ). P. K. jest ściśle powiązane z instytucjami politycznymi. Państwo będąc filarem politycznej organizacji społecznej, ustrój państwa należy rozpatrywać nie tylko w świetle regulacji prawnych ( bowiem oddają one rzeczywistość - element nadbudowy ), a poglądów, które jednak nie realizują się same . Kiedy świadomie ustawione środki i rzeczowo powiązane oraz służące realizacji idei społecznej - INSTYTUCJA. Oddziaływuje ona stabilizująco, kształtuje świadomość społeczną w duchu panującej idei.

Instyt. polit. są regulowane przez prawo, dlatego nazywa się je inst. polityczno - prawnymi. Nie wszystkie jednak są uregulowane ( niektóre częściowo np. w partiach politycznych ).

źródło: www.justitia.pl