Współpraca sądowa w sprawach cywilnych

Termin sądowa współpraca w sprawach cywilnych pochodzi z Traktatu z Maastricht, Traktatu Unii Europejskiej TUE, w którym w Tytule VI Postanowienia dotyczące współpracy w wymiarze sprawiedliwości i sprawach wewnętrznych;, w artykule K.1. zdefiniowano sądową współpracę w sprawach cywilnych, jako przedmiot wspólnego zainteresowania Państw Członkowskich. Na mocy Traktatu Amsterdamskiego, niniejsza zasada współpracy, która do tej pory była skierowana wyłącznie do Państw Członkowskich, została podniesiona do rangi specjalnych kompetencji ustawodawczych Wspólnoty Europejskiej. W art. 61 lit. c Traktatu WE przedstawiono kompetencje ustawodawcze Wspólnoty pozwalające na podjęcie odpowiednich kroków w tym obszarze, które zgodnie z art. 65 Traktatu WE, obejmują:

(a) udoskonalenie i uproszczenie:

- systemu transgranicznego doręczania dokumentów sądowych i pozasądowych;

- współpracy w przeprowadzaniu dowodów;

- uznawania i egzekwowania decyzji w sprawach cywilnych i handlowych, łącznie z decyzjami w sprawach pozasądowych;

(b) zachęcanie do uzgodnienia zasad obowiązujących w Państwach Członkowskich, które dotyczą sprzeczności prawa i jurysdykcji;

(c) usunięcie przeszkód w dobrym funkcjonowaniu procedur cywilnych, jeżeli zaistnieje taka konieczność, poprzez zachęcanie do uzgodnienia zasad dotyczących postępowań cywilnych, obowiązujących w Państwach Członkowskich.

Termin, który zachowuje ideę współpracy między Państwami Członkowskimi (na poziomie rządowym), pozostał częścią dziedziny, która obecnie rozwinęła się w niezależny obszar prawa europejskiego, z własnymi pojęciami i zasadami. Tytuł IV Traktatu WE, łącznie z art. 61 i 65 obowiązuje we wszystkich Państwach Członkowskich Europy, za wyjątkiem Danii.
źródło:Justitia.pl