Wirus HIV jest atakuje układ odpornościowy organizmu, jeśli nie ma leczenia to po latach organizm staje się bezbronny wobec drobnoustrojów i podatny na wiele chorób, które w efekcie prowadzą do śmierci. Ostatni etap to choroba zwana AIDS, organizm nie może się już bronić przed zagrożeniami. Pomimo tego, że z pojęciami HIV i AIDS jesteśmy już oswojeni, to zakażenie wirusem HIV nadal jest groźne. Po zakażeniu pierwsze objawy występują po kilku tygodniach, ale zwykle kojarzą się z grypą, przeziębieniem lub podobną infekcją. Dlatego łatwo przeoczyć zakażenie wirusem HIV, zwłaszcza, że po tym krótkim okresie występowania objawów początkowych, następuje faza bezobjawowa. Działanie wirusa jest ukryte, ale po kilkunastu latach nosiciel wirusa HIV zaczyna chorować na AIDS, czyli zespół nabytego upośledzenia odporności. AIDS to ostatni etap zakażenia wirusem HIV, które nie było leczone (więcej o HIV - portaldlazdrowia.pl/wczesne-objawy-hiv-i-aids).
Wczesne wykrycie zakażenia wirusem HIV otwiera szanse na dość skuteczne leczenie. Nie można usunąć wirusa z organizmu, ale pewnymi kuracjami można ograniczyć namnażanie wirusa w organizmie. W wyniku takiej kuracji układ odpornościowy jest chroniony i nie dochodzi do jego uszkodzenia, a więc zachorowania na AIDS. Człowiek zakażony wirusem HIV może żyć tak długo jak inni, może normalne funkcjonować w społeczeństwie i w rodzinie. Świadomość zakażenia wirusem HIV pozwala na uchronienie najbliższych od zakażenia i ograniczenie rozprzestrzeniania się wirusa. Dlatego w pewnych sytuacjach warto zbadać się na obecność wirusa HIV. Podstawowe badanie nie wykrywa wirusa HIV tylko przeciwciała, które można skutecznie wykryć dopiero kilka tygodni po zakażeniu.
W jakich sytuacjach należy wykonać test na obecność wirusa HIV? Żeby odpowiedzieć na to pytanie należy uświadomić sobie w jaki sposób wirus HIV jest przenoszony na inną osobę. Dwie najważniejsze drogi to kontakt z zakażoną krwią i kontakty seksualne. W pierwszym przypadku do zakażenia dochodzi poprzez kontakt skóry (zwłaszcza uszkodzonej) lub błony śluzowej z zakażoną krwią. Może do tego dojść przy opatrywaniu ran lub skaleczeń, stosowaniu tych samych niewysterylizowanych narzędzi dentystycznych, do tatuażu, piercingu, przyborów kosmetycznych i fryzjerskich, strzykawek których używały inne osoby. Jeśli chodzi o kontakty seksualne, to trzeba mieć świadomość, że wirus HIV jest obecny w spermie i wydzielinie narządów płciowych kobiety. Zagrożenie zakażeniem istnieje więc w czasie kontaktów waginalnych i oralnych. Stosowanie prezerwatyw redukuje zagrożenia nawet o 90% (więcej na stronie https://portaldlazdrowia.pl).
Jeśli wiemy w jaki sposób można zarazić się wirusem HIV, to wiemy w jakich sytuacjach trzeba się zbadać i jakich sytuacji unikać. Profilaktyka to najlepszy sposób na uniknięcie zakażenia wirusem HIV, ponieważ szczepionka nie istnieje. Jeśli dojdzie do sytuacji niepewnej, na przykład ukłucie strzykawką niewiadomego pochodzenia, ewentualnemu zakażeniu mogą zapobiec leki antyretrowirusowe podane jak najszybciej po zaistnieniu takiej sytuacji. Czas podania leków ma duże znaczenie. W życiu codziennym rozsądne postępowanie pozwala na uniknięcie zakażenia wirusem HIV. Ten rozsądek konieczny jest tam, gdzie może pojawić się krew zakażonego oraz w kontaktach seksualnych, które są jak najbardziej możliwe. W pozostałych codziennych sytuacjach zagrożenia nie ma, ponieważ nie można zarazić się przez dotyk, używanie tych samych sprzętów, naczyń kuchennych, sztućców. Nie zarazimy się przebywając z chorym w jednym pomieszczeniu, ponieważ wirus HIV nie przenosi się droga kropelkową ani przez ukąszenia owadów.