Wczesna faza dorastania
Przypada na wiek od 11. do 14. lat. Jest to czas szczególny, obejmuje bowiem najwięcej zmian fizycznych, które niosą ze sobą liczne rozterki. Młody człowiek doświadcza wyjścia z bezpiecznej strefy komfortu, jaką dawało dzieciństwo, i rozpoczyna wielką podróż w nieznaną dotąd dorosłość. Próbuje odnaleźć swoją tożsamość, chce być samodzielny, neguje i odrzuca to, co proponują i podpowiadają dorośli. Typowy bunt oznacza wejście w fazę poszukiwań własnego „ja”, niepewność emocjonalną, chwiejność w zakresie przeżywania, niejednokrotnie wycofanie i zamknięcie się w sobie.
Zmiany fizyczne i emocjonalne
Wczesne dorastanie ( więcej na https://miloszniedzielski.pl/szkola.html )wiąże się z gwałtownymi zmianami fizycznymi, które mogą być źródłem licznych zmartwień. Nagłe przyrosty wzrostu, zmiany w budowie ciała oraz pojawienie się cech dojrzałości płciowej sprawiają, że nastolatkowie często czują się niekomfortowo w swoim ciele. Zmiany te prowadzą również do burzy hormonalnej, która wpływa na ich nastrój i zachowanie. Młodzież w tym wieku często przeżywa chwiejność emocjonalną, co może prowadzić do wycofania się z życia społecznego i trudności w komunikacji z rówieśnikami oraz dorosłymi.
Okres późnego dorastania
Przypada na wiek od 15. do 19. lat. Młody człowiek pragnie życia, jakie sam sobie zaplanuje, często nie zwraca uwagi na to, co mówią inni, uznaje ich rady za próby ataku na własną niezależność. Galopujące zmiany fizyczne powodują burzę hormonalną, przygotowanie do dojrzałości płciowej, współżycia seksualnego i poszukiwania partnera. Nastolatkowie często są impulsywni w działaniu, mówi się, że najpierw coś robią, dopiero później myślą, niejednokrotnie ich zmienne nastroje są niezrozumiałe dla otoczenia, co powoduje narastanie konfliktów.
Abstrakcyjne myślenie i krytyczne spojrzenie
W późnym okresie dorastania młodzi ludzie zaczynają rozwijać zdolności abstrakcyjnego myślenia i umiejętności dedukcji. Świat nie jest już taki prosty, wszystkie informacje odnoszone są do własnego, krytycznego myślenia. Obraz młodej osoby kształtuje się też poprzez jej relacje z otoczeniem, stosunek do rówieśników i dorosłych. W tym czasie ważny jest bliski kontakt z rodzicami, który daje nastolatkowi poczucie bezpieczeństwa, jednak dorośli nie mogą zbytnio ingerować w życie swojego dziecka, powinni raczej towarzyszyć mu w drodze ku dorosłości i służyć wsparciem i zrozumieniem. Zbyt opiekuńcza czy ingerująca postawa powoduje powstanie konfliktów i ochłodzenie relacji, czasem nawet zerwanie kontaktów pomiędzy rodzicami a nastolatkiem.
Okres dorastania jest pełen wyzwań i trudności, z którymi młodzi ludzie muszą się zmierzyć.
Źródło: glospedagogiczny.pl i miloszniedzielski.pl - portal dla dzieci i młodzieży