Komunistyczne Państwo Środka

Padnij, geografio!
Chiny są niezaprzeczalnie największym państwem na kontynencie azjatyckim (powierzchnia liczy sobie przeszło 9,5 mln kilometrów kwadratowych) i największym na całym świecie, jeśli chodzi o liczbę ludności. Na terenie tego kraju znajduje się 25% światowej ludności. Chiny graniczą z czternastoma państwami: Afganistanem, Bhutanem, Indiami, Kazachstanem, Kirgistanem, Koreą Północną, Laosem, Mjanmą, Mongolią, Nepalem, Pakistanem, Rosją, Tadżykistanem i Wietnamem. Linia brzegowa Chin obejmuje akweny Morza Żółtego, Morza Wschodniochińskiego i Morza Południowochińskiego (wyodrębnione na Oceanie Spokojnym).  Państwo to cechuje się dosyć sporą różnorodnością klimatyczną – od klimatu subpolarnego po podzwrotnikowy. Oznacza to spore amplitudy roczne temperatur, które mają różne wartości dla poszczególnych rejonów kraju.

Polityczne cicho-sza!
Chińska Republika Ludowa – nazwa sama w sobie mówi najwięcej, prawda? W konstytucji ChRL z 1982 roku zapisany jest ustrój socjalistyczny, z charakterystyczną monopartyjnością. W Chinach faktyczną władzę sprawuje bowiem Komunistyczna Partia Chin, która narzuca ideologię państwową, opartą na pięciu filarach: marksizmie-leninizmie, teorii Deng Xiaopinga, maoizmie, zasadach Jiang Zemina oraz koncepcji Hu Jintao. Najwyższa władza przynależy Komitetowi Centralnemu Komunistycznej Partii Chin, na czele którego stoi Biuro Polityczne Komitetu Centralnego KPCh. Biurem zarządza składający się z dziewięciu osób Stały Komitet. Najwyższym organem władzy ustawo- i ustrojodawczej jest Ogólnochińskie Zgromadzenie Przedstawicieli Ludowych. Władzę wykonawczą pełni Rada Państwowa, powoływana przez premiera. Ważnymi urzędami w państwie są również: Najwyższa Prokuratura Ludowa oraz Centralna Komisja Wojskowa, których przewodniczących wybiera OZPL.

Bezpieczne ogóły
Współczesna armia Chin liczy sobie 2,25 mln żołnierzy zawodowych i12 mln żołnierzy rezerwowych, co pozwala autorytatywnie uznać ją za największą na świecie. To państwo jest również rekordzistą, jeśli chodzi o najdłużej wydawany periodyk. Chodzi tu oczywiście o „Dibao”, czyli w wolnym tłumaczeniu „Gazetę Dworską”. Tytuł ten był nieprzerwanie wydawany od VIII wieku aż do upadku Cesarstwa Chińskiego w 1911 roku. Jeśli ktoś chciałby się udać do tego państwa w celach turystycznych, powinien liczyć się z faktem, że jest tam używany prawie wyłącznie język chiński, a obowiązującą waluta jest yuan, dzielący się na dziesięć jiao (te z kolei rozmieniane są na sto fenów).  Na terytorium całych Chin obowiązuje strefa czasowa UTC +8 i nie występuje zjawisko zmiany czasu na letni.