Pokrewieństwo

Pokrewieństwo występuje w linii prostej lub bocznej.

Schemat pokrewieństwa w linii prostej rys. W.W. Miedzy dowolnie wybraną para osób z powyższego schematu zachodzi pokrewieństwo w linii prostej, ponieważ dla każdej pary da się ustalić istnienie zależności, że jedna z osób pochodzi bezpośrednio lub pośrednio genetycznie od drugiej. W linii prostej wyróżniamy krewnych zstępnych i wstępnych. Zstępnymi danej osoby są wszyscy krewni w linii prostej tej osoby, które od tej osoby pochodzą bezpośrednio lub pośrednio. Wstępnymi danej osoby są wszyscy krewni w linii prostej tej osoby, od której ta osoba pochodzi bezpośrednio lub pośrednio.

Pokrewieństwo w linii bocznej zachodzi wówczas, gdy dana para osób może się wylegitymować istnieniem co najmniej jednego genetycznego wspólnego przodka przy założeniu, że żadna z tych osób nie pochodzi od drugiej bezpośrednio lub pośrednio. Schemat pokrewieństwa w linii bocznej rys. W. W. Oprócz linii wyróżniamy również tzw. stopnie pokrewieństwa. Te z kolei obliczamy ( ustalamy) biorąc pod uwagę jedynie liczbę koniecznych faktów urodzeń do zaistnienia pokrewieństwa miedzy daną parą osób czyniąc następujące dodatkowe założenia: obliczając stopień pokrewieństwa w linii prostej nie uwzględniamy faktu urodzenia się osoby, która jest krewnym wstępnym w danej parze obliczając stopień pokrewieństwa w linii bocznej nie uwzględniamy faktu urodzenia się najbliższego pokoleniowo dla danej pary wspólnego przodka Pokrewieństwo w sensie genetycznym jest faktem prawie doniosłym dopiero wtedy, gdy zostanie potwierdzone w sposób normatywnie określony. Z tego powodu, a także uwzględniając instytucję przysposobienia (adopcji) trzeba rozróżniać od pokrewieństwa w znaczeniu genetycznym tzw. pokrewieństwo prawne. Problem normatywnego ustalenia pokrewieństwa został przez ustawodawcę zwężony do ustalenia macierzyństwa i ojcostwa. Jeśli idzie o ustalenie macierzyństwa, ustawodawca pominął tę kwestię w przepisach k.r.o. Z przepisów prawa o aktach stanu cywilnego wynika, że jako matkę wpisuje się do aktu urodzenia dziecka kobietę, o której kierownik USC uzyskał nie budząca jego wątpliwość informację ( najczęściej od lekarza lub położnej), że to ona właśnie urodziła dane dziecko. We wszystkich wątpliwych przypadkach zainteresowana kobieta może wykorzystać przepis art. 189 k.p.c. w celu sądowego ustalenia lub zaprzeczenia macierzyństwa. Jeśli idzie o ustalenie ojcostwa, legislator przewidział 3 wzajemnie wykluczające się sposoby normatywne:

1) domniemanie, że ojcem dziecka jest mąż matki tego dziecka ( domniemanie działa przez cały okres trwania małżeństwa oraz jeszcze dodatkowo przez okres 300 dni po ustaniu lub unieważnieniu małżeństwa) Jeżeli nie działa domniemanie w powyższym ujęciu, ojcostwo można ustalić jedynie poprzez :

2) dobrowolne uznanie tego dziecka przez mężczyznę za zgodą matki (a czasem jeszcze innych podmiotów), które dokonywane jest z reguły przed kierownikiem USC lub sądem opiekuńczym Jest to oświadczenie woli w formie ustnej do protokołu ( podpis). Unieważnienie tylko wada oświadczenia woli lub

3) sadowe ustalenie ojcostwa Przy kolizji domniemań z art. 62 k.r.o. jako ojca do aktu urodzenia dziecka wpisuje się tego, kto się wcześniej zgłosi do USC. Jeśli kierownik wie o bigamii odsyła do sądu.

źródło:justitia.pl