Składa się on z diazepamu, który jest pochodną benzodiazepiny i charakteryzuje się działaniem przedłużonym. Można go znaleźć na rynku w kilku różnych formach, takich jak:
• tabletki, które zawierają 2 mg lub 5 mg,
• zawiesina doustna z proporcją 2 mg diazepamu na 5 ml,
• oraz roztwór przeznaczony do wstrzykiwań, zawierający 5 mg/ml i dostępny w ampułkach.
Co więcej, działanie Relanium jest głównie hamujące względem układu nerwowego oraz odruchów pochodzących z rdzenia kręgowego. Diazepam, jako substancja czynna, przyłącza się do receptorów benzodiazepinowych, wywołując określone reakcje komórkowe.
Czy jest dostępny Relanium bez recepty? Relanium, będąc lekiem wykorzystywanym w dziedzinach psychiatrii oraz neurologii, jest przepisywane przez lekarzy na receptę.
Szczegółowy skład Relanium
Tabletki zawierają 2 mg lub 5 mg diazepamu, zaś wśród substancji pomocniczych znajdują się laktoza jednowodna, skrobia ziemniaczana, talk, magnezu stearynian, krzemionka koloidalna bezwodna oraz dodatkowo barwniki: czerwień koszenilowa E124 (w przypadku tabletek 2 mg) lub żółcień chinolinowa E104 (dla tabletek 5 mg).
W 1 ml roztworu do wstrzykiwań znajdziemy 5 mg diazepamu i takie substancje pomocnicze jak glikol propylenowy, alkohol benzylowy (15 mg), benzoesan sodu, kwas octowy lodowaty, kwas octowy 10%, woda do wstrzykiwań oraz etanol 96%.
Natomiast 5 ml zawiesiny doustnej oferuje 2 mg diazepamu. Substancje pomocnicze tej formy to między innymi karmeloza sodowa, krzemian magnezu glinu, ester cetostearylowy makrogolu, benzoesan sodu E211, oraz parahydroksybenzoesany metylu E218 i propylu E216, ale również kwas winowy, aromat malinowy, czerwień koszenilowa E124, sacharoza, woda oczyszczona i etanol 96%.
Co to jest Relanium?
Charakteryzuje się szerokim spektrum działania, obejmującym efekty przeciwlękowe, nasenne, uspokajające i przeciwdrgawkowe, a także zdolność do obniżania napięcia mięśniowego. Znajduje zastosowanie, między innymi, w terapii stanów lękowych, które często współwystępują z bezsennością. Ponadto, jest stosowany w przypadkach tężca, ostrych stanów drgawkowych, drgawek gorączkowych oraz ostrych spazmów mięśni. Zastosowanie Relanium można również zauważyć w kontroli spastyczności o ośrodkowym pochodzeniu, na przykład podczas przygotowywania pacjentów do zabiegów operacyjnych pod znieczuleniem ogólnym.
Osoby uzależnione mogą spotkać się ze stosowaniem Relanium po gwałtownym odstawieniu alkoholu.
W niektórych określonych sytuacjach dopuszcza się stosowanie Relanium u dzieci powyżej 6 roku życia. To m.in. przygotowywanie małego pacjenta do procedur operacyjnych oraz sytuacje, w których istotne jest kontrolowanie nadmiernego napięcia i spastyczności w układzie nerwowym. Niemniej jednak, nie jest zalecane, by używać tego preparatu w leczeniu stanów lękowych i bezsenności występujących u dzieci.
Przeciwwskazania do stosowania Relanium
Są też okoliczności, w których stosowanie Relanium jest wyraźnie przeciwwskazane. Należy zaniechać przyjmowania leku, jeśli pacjent wykazuje:
• nadwrażliwość na benzodiazepiny lub inne składniki obecne w Relanium,
• ciężką niewydolność oddechową,
• depresję oddechową,
• bezdech senny,
• miastenię,
• oraz ciężką niewydolność wątroby.
Dodatkowo, zarówno zawiesina doustna jak i roztwór do wstrzykiwań są przeciwwskazane w przypadkach:
• przewlekłej psychozy,
• natręctw,
• fobii.
• Natomiast, zawiesina doustna nie powinna być stosowana, jeżeli występują:
• ostre zatrucie alkoholem, lekami nasennymi, opioidami, neuroleptykami lub solami litu,
• wstrząs,
• zaburzenia świadomości,
• oraz w okresie ciąży i karmienia piersią.
Roztwór Relanium nie jest przeznaczony dla noworodków ani dzieci urodzonych przedwcześnie, a zawiesina doustna nie jest rekomendowana dla dzieci poniżej pierwszego roku życia.
Dawkowanie Relanium
Stosowanie leku Relanium wymaga przestrzegania określonych wytycznych dotyczących dawkowania, które są zależne od różnych czynników. To wlicza cel, dla którego lek jest podawany, nasilenie symptomów oraz formę, w jakiej jest stosowany lek.
Przeznaczony dla różnych grup pacjentów, lek Relanium wymaga stosowania z ostrożnością, zwłaszcza u tych osób, które mają zdiagnozowane problemy z wątrobą.
W kontekście przyjęcia dawki większej niż zalecane, istotne jest natychmiastowe zwrócenie się o pomoc medyczną. Zbyt duża ilość Relanium może stanowić poważne zagrożenie dla życia pacjenta, zwłaszcza gdy nie jest stosowany w połączeniu z innymi lekami. Skutki przedawkowania mogą obejmować różnorodne, nasilające się działania niepożądane, takie jak senność, problemy z komunikacją, koordynacją ruchową, osłabione reakcje, oczopląs, spadek ciśnienia, bezdech, a także depresję oddechową i krążeniową. Skrajne przypadki mogą prowadzić do śpiączki lub nawet śmierci.
Działania niepożądane
Działania niepożądane mogą różnić się w zależności od formy leku, który jest stosowany.
Podczas leczenia Relanium, spożywanie alkoholu jest kategorycznie zabronione, gdyż substancja czynna leku, diazepam, potęguje uspokajający efekt leku.
Relanium a ciąża
Pod względem stosowania Relanium w czasie ciąży, zalecenia są bardzo ścisłe. Nie powinno się go stosować, szczególnie w I i III trymestrze, chociaż istnieją wyjątki, gdy lekarz może uznać jego użycie za absolutnie konieczne. Warto podkreślić, że stosowanie Relanium podczas ostatniego trymestru ciąży lub porodu może prowadzić do różnych problemów u noworodka, takich jak obniżona temperatura ciała, zmniejszone napięcie mięśniowe, problemy z ssaniem, trudności z oddychaniem czy nieregularne bicie serca. Co więcej, istnieje ryzyko uzależnienia fizycznego i objawów odstawienia u noworodka, jeśli diazepam był stosowany przez dłuższy czas przez matkę pod koniec ciąży.
W przypadku kobiet karmiących piersią, stosowanie Relanium również nie jest zalecane, ponieważ diazepam, substancja czynna leku, jest przenoszony do mleka matki.