Słodka wiewióreczka czy straszliwy szczurzy przyjaciel?

Rozpoznawalność zwierza
Laotański szczur skalny, bo o nim właśnie mowa, z wyglądu przypomina hybrydę opisanych wyżej zwierząt. Posiada charakterystyczną sporą głowę z dużymi uszami i ciało szczura (dosyć krępe, ale zwinne) a do tego...wiewiórczy ogon. Dodatkowo wyróżnia się wyjątkowo długimi wibrysami (wąsami). Nie jest olbrzymem – osiąga do 26 cm długości, przy czym sam ogon mierzy aż 14 cm. Może zawyć nawet do 0,5 kg. Jeśli chodzi o umaszczenie, to laotański szczur skalny posiada ciemnoszare futerko z białawym brzuchem i ciemniejszym od reszty ciała ogonem.

Gdzie i kiedy spotkać?
Jak można zorientować się po nazwie – ten nietypowy przedstawiciel szczuropodobnej rodziny występuje głównie na Laosie. Jego styl życia nie jest jeszcze dokładnie zbadany, jednak ze względu na rodzaj pożywienia określa się go jako dzienny.

Pora obiadowa
Co by tu zjeść? Szczurek laotański nie ma z tym większego problemu, ponieważ jest roślinożercą. A jak wiadomo, tacy mają łatwiej. Pożywienia jest o wiele więcej niż w przypadku drapieżników, więc i agresja jest o wiele mniejsza. Ta szczuro-wiewiórka lubuje się głównie liśćmi, trawą oraz nasionami niektórych roślin. Dodatkowo, aby miał z czego budować swe mięśnie, czasami uzupełnia dietę owadami.

Ciekawości z kości
Laotańskiego szczura skalnego uważa się za jedynego znanego nam przedstawiciela wymarłej przed 11 milionami lat rodziny Diatomyidae. Jest to jednak teoria nie do końca udowodniona – choć zostały przeprowadzone rozmaite skomplikowane badania molekularne nadal nie mamy pewności na to, jak usystematyzować te dziwne stworzenie. Z innej beczki – chociaż te szczury są zaliczane do gatunków zagrożonych, naukowcy odkryli je...na wiejskich targowiskach w Khammouan, gdzie były sprzedawane obok warzyw. I na koniec, co odróżnia go od innych gryzoni – samica laotańczyka rodzi wyłącznie jedno młode (szczury, myszy, szynszyle, etc. potrafią urodzić do 8 maluchów).