Jak zwiększały się dyski twarde?

W 1953 roku okazało się, że informacje przechowywane na komputerze można umieścić poza główną pamięcią. RAMAC 350 stał się pierwszym dyskiem twardym w historii. A przynajmniej czymś, z czego dyski twarde miały później wyewoluować. W przeliczeniu na dzisiejsze miary dysk ten umożliwiał przechowywanie 4,4 Mb danych. Wynajem komputera wyposażonego w tego rodzaju dysk twardy kosztował 3,2 tys. ówczesnych dolarów miesięcznie.

Kolejne dyski twarde pojawiały się sukcesywnie w krótkich przedziałach czasowych, jednak tempo zmian było – w porównaniu z czasami obecnymi – ślimacze. Dopiero w 1961 roku pojawiło się urządzenie, które można by nazwać kolejnym przełomowym wynalazkiem. Model IBM 1301 miał kilkakrotnie większą objętość i można było go kupić. Cena? 115,5 tys. dolarów. Wynajem miesięczny kosztował 2,1 tys. dolarów. Do roku 1970 wszystkie modele z tej serii zostały jednak wycofane.

Dlaczego? Bo właśnie w tym roku pojawiły się dyski twarde, na których można było przechować nawet 100 MB danych. Urządzenie o nazwie IBM 3330 było też mniejsze i bardziej poręczne. W 1973 roku zwiększono jego objętość do 200 MB. Tego rodzaju dyski twarde używano do początku lat osiemdziesiątych.

Urządzenia produkowane w tamtych czasach były duże, nieporęczne i drogie. Wszystko zmieniło się na początku lat osiemdziesiątych, kiedy na scenę wkroczył komputer osobisty. Pierwsze dyski twarde były sprzedawane pod innymi niż IBM markami i w pakiecie z dodatkowymi urządzeniami zewnętrznymi. Komputer IBM PC/XT miał dysk o pojemności 10 MB. Tyle samo można było zapisać na dysku montowanym od 1984 roku w komputerach firmy Apple.

Komercjalizacja rynku komputerowego, coraz bardziej masowe używanie takiego sprzętu i rosnące potrzeby użytkowników sprawiły, że w latach osiemdziesiątych zaczęło pojawiać się coraz więcej dysków twardych lepszych od poprzedników. W 1987 roku opracowano standard dysków 3,5 calowych. W 1991 roku dyski twarde na komputerach osobistych mogły już zgromadzić nawet 100 MB danych.

Dziesięć lat później dyski twarde były już kilkadziesiąt razy bardziej pojemne. W 2003 roku dysk zamontowany w przeciętnym komputerze mógł mógł zgromadzić od 60 do 500 GB. W 2006 roku pękła bariera 1 TB, a w 2009 roku 2 TB.

Taka pojemność dysków pozwala na gromadzenie ogromnej ilości danych. Dla przeciętnego użytkownika jest to równoznaczne z brakiem jakichkolwiek ograniczeń dotyczących tego, co może składować na swoim komputerze. Jednak w użyciu profesjonalnym rosnąca przestrzeń dyskowa wiąże się z coraz wyższymi potrzebami użytkowników. Wykorzystywane w przemyśle komputery potrzebują ogromnych dysków, a wraz ze wzrostem liczby funkcji, rosną także potrzeby. sbart2 http://artykuly.com.pl/